ಹೌದು ಸದ್ದಕ್ಕೆ ನಾವೀಗ ಸೀನಿಯರ್ಸ್. ಕಾಲೇಜಿಗೆ ಬಂದು ಮೂರು ವರುಷ ಮುಗಿಯುವ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ನಾವಿದ್ದೇವೆ. ಇದೇ ಎರಡು ವರ್ಷದ ಹಿಂದೆ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ನೊಳಗೆ ಕಾಲಿಡಲು ಹೆದರುತ್ತಿದವರು ಈಗ ಅಷ್ಟೇ ಧೈರ್ಯದಿಂದ ಸೀನಿಯರ್ಸ ಆಗಿ ತಿರುಗಾಡುತ್ತಿದ್ದೆವೆ. ಕ್ಯಾಂಪಸನಲ್ಲಿ ಸೀನಿಯರ್ಸ ಆಗುವುದೆಂದರೆ ಅದೊಂತರಾ ಜವಬ್ದಾರಿಯುತ ಸಂಭ್ರಮ. ಹಿಂದೆ ಜೂನಿಯರ್ಸ್ ಆಗಿದ್ದವರು ಈಗ ಜವಬ್ದಾರಿಯುತ ಸೀನಿಯರ್ಸ ಆಗಿದ್ದೇವೆ. ಮನೆಯ ಪರಿಸರದಲ್ಲಿ ನಮಗಿಲ್ಲದ ಜವಬ್ದಾರಿ ಈಗ ಕ್ಯಾಂಪಸನೊಳಗೆ ಬಂದು ಬಿಟ್ಟಿದೆ. ಈ ಸೀನಿಯರ್ಸ್ ಪಟ್ಟ ಎಂಬುವುದು ಯಾವತ್ತು ಅನುಭವಿಸದ ರೋಚಕ ಅನುಭವ ಲೋಕ.
ಇನ್ನೇನು ಕಾಲೇಜು ಮುಗಿಯುತ್ತೆ, ಸೀನಿಯರ ಪಟ್ಟ ಕೆಳಗಿಡುತ್ತೇವೆ. ಅನ್ನುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಪ್ರೇಮಿಗೆ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆಯ ನೆನಪು ಮರುಕಳಿಸುವಂತೆ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳ ನೆನಪಿನ ಅಲೆಗಳು ಮನದ ಮುಗ್ದತೆಗೆ ಬಂದೆರಗುತ್ತಿವೆ.
ಇದನ್ನೆಲ್ಲ ಅರಗಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿರುವಾಗ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ ಬಂದ ಪಂಚಾಮೃತವೆಂದರೆ ನಮ್ಮ ಸೂಪರ ಸೀನಿಯರ್ಸ ಆರಂಭದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಂದಕ್ಕೂ ಅವರನ್ನೇ ಅವಲಂಬಿಸಿದ್ದ ನಾವು ಅವರಿಂದ ಸುಂದರ ಸ್ವಾಗತ ಪಡೆದ ಭಾಗ್ಯವಂತರು.
ಇಂತಹ ಸಿಹಿಸಿಹಿಯಾದ ಘಟನೆಗಳ ನೆನಪುಗಳು ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಮಗದೊಮ್ಮೆ ಮನದಲ್ಲಿ ಗರಿಗೆದರುವುದು ನಮ್ಮ ಪಪ್ಪಿ ಜೂನಿಯರ್ಸ ಕಂಡಾಗ. ಅವರಿಗಿರುವ ಭಯ, ಸಂಕೋಚ, ಹೊಸತನ ನಮಗೆದುರಾದಾಗ. ನಾವು ಸೀನಿಯರ್ಸ ಆಗಿರುವುದಕ್ಕಿಂತ ಮುಂಚೆ ಇದನೆಲ್ಲ ದಾಟಿ ಬಂದವರೆ ಈಗ ಅವೆಲ್ಲ ಮೀಟುವ ಹೃದಯದ ಗಿಟಾರ ಆಗಿದೆ.
ಕಾಲೇಜಿನ ಈ ಅಂತಿಮ ಹಂತದ ದಿನಗಳೆ ಹಾಗೆಯೇನೊ ಅದೊಂತರಾ ಕಾಲೇಜಿನ ಬಗೆಗೆ ಹೇಳಲಾಗದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನ ಹುಚ್ಚಿಸಿಬಿಡುತ್ತೆ. ದಿನ ಕಳೆದಂತೆ ಜಾಸ್ತಿ ಇಷ್ಟ ಆಗೊ ಲೆಕ್ಚರರ್ಸ ಡಿಪರೆಂಟ್ ಖುಷಿಕೊಡೊ ಹಳತಾದ ಐಡಿ, ಯುನಿಪಾರ್ಮ್, ಹಾಗೆ ಸುಮ್ನೆ ಇಷ್ಟ ಆದ ಬೇರೆ ಸಬ್ಜೆಕ್ಟನ ಆ ಹೊಸ ಲೆಕ್ಚರರ್, ದಿನೇ ದಿನೇ ಹೆಚ್ಚುವ ಕ್ಯಾಂಟಿನ್ ಅಂಕಲ್ ಮೇಲಿನ ಪ್ರೀತಿ, ಬಿಟ್ಟುಹೋಗಲು ಮನಸ್ಸಾಗದ ಲೈಬ್ರೇರಿ ಬುಕ್ಸಗಳು, ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಸುಮ್ ಸುಮ್ನೆ ಕೈಕೊಟ್ಟ ಒಬ್ಜೆಕ್ಟ ಇಲ್ಲದ ಸಬ್ಜೆಕ್ಟನ ನೆನಪು, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಯಾಕೆ ಹೀಗೆ ಎಂದೆನಿಸಿಬಿಡುವ ಕಾಲೇಜ್ ರೂಲ್ಸು, ದಿನ ಬಿಡದೆ ಹೋಗ್ತಿದ್ದ ಇನಡೋರ್ ಗೇಮ್ಸು ಇವೆಲ್ಲ ಕ್ಯಾಂಪಸ್ನಲ್ಲಿ ನಾವು ಮತ್ತೆ ಇರುವಂತೆ ಹಠ ಹಿಡಿಯುತ್ತಿವೆ.
ಈ ಮನಸ್ಸೆಂಬ ಹಸುಗೂಸಿನ ಆ ಹಠಕ್ಕೆ ಯಾವ ಟಾನಿಕ್ ನೀಡಬೇಕೆಂದು ತೋಚದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಕುಳಿತಿದೆ ಈ ಜೀವ,