
ಅವೇನ್ ಮನಿ ಬದೀಯಂಗ್ ಇಪ್ಪೋದಿಲ್ಲಾ ಬಿಡಿ. ಮೀಯೂಕ್ ಹೊಳಿ ಬದೀಗ್ ಹೋಪುದ್. ಅಲ್ಲ್ ಎಲ್ಲಾ ಒಟ್ಟಾಯ್ಕಂಡ್ ಮೀಯೂದ್, ಕಾಣಿ ಹಿಡುದ್, ಹೊಡ್ಕಂಬುದ್, ಬಡ್ಕಂಬುದ್ ಕಡಿಕ್ ಮನಿಗ್ ಬಂದ್ ಅಬ್ಬಿ ಹತ್ರ ಹೇಳಿ ಮರ್ಕುದ್. ಮಕ್ಕಳಿಗ್ ರಜಿ ಸಿಕ್ಕುಕು ಗೋಯ್ಬೀಜು, ಮಾವಿನ್ಹಣ್ಣು, ಹೆಲಸಿನ್ಹಣ್ಣು ಆಪುಕು ಸರಿಯಾತ್ತೆ. ಬೆಳಗ್ಗೆ ಮನಿ ಬಿಟ್ಟ್ ಮಕ್ಕಳ್ ಬಪ್ಪುದ್ ಸಾಯಂಕಾಲವೇ.
ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟುಗೀಟು ಮಾಡುದಿಲ್ಲಾ. ಗೋಯ್ ಹಣ್ಣ್, ಮಾವಿನ್ ಹಣ್ಣ್, ಹಲಸಿನ ಹಣ್ಣ್ ತಿಂದ್ಕಂಡ್ ಇರ್ತೋ. ಅವರ ಇವರ್ ಮನಿ ತೋಟದಂಗ್ ಎಂತಾ ಹಣ್ಣ್ ಬಿಟ್ಟಿತ್ ಕಾಂಬುದ್ ಕದ್ದಕಂಡ್ ತಿಂಬುದ್ ಅವರ್ ಮನೆಯವರ್ ಬೆರಸ್ಕಂಡ್ ಬಂದ್ರ್ ಎದ್ದನೋ, ಬಿದ್ದನೋ ಅಂಬಾಂಗೆ ಓಡ್ ಬಪ್ಪುದ್. ಬೆಂಗಳೂರ್ ಇಂದ್ ಊರಿಗ್ ಬಂದ್ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಕೇಣ್ಕಾ.ಅಲ್ಲ್ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿ ಬೆಟ್ಟದಂಗ್ ಇರತ್ತಾ. ಊರಿಗ್ ಬಂದ್ರ ಕೂಡಲೇ ಮಕ್ಕಳಿಗ್ ಎಂತಾ ಮಾಡುದ್ ಅಂದೇಳಿ ಗೊತ್ತಾತಿಲ್ಲಾ. ತೋಡನೇ ಹೊಳಿ ಅಂದೇಳಿ ಮೀಯೂತೋ, ಹಕ್ಕಳಿನಾ ಕಂಡ್ರೆ ಹುಲಿ ಕಂಡಾಗ್ ಮಾಡ್ತೋ ಹೆದರ್ಕ್ಕಂತೋ... ಮೇ ತಿಂಗಳ್ ಕೊನಿಗ್ ಅಂತೂ ಮಳಿ ಬಪ್ಪೂಕ್ ಸುರು ಆತ್ತ್. ಮಕ್ಕಳ್ ತೋಡ್ ಬದಿಗ್ ಹೋಪದ್ ಕಾಣಿ, ಹಿಡುದ್, ಚಡ್ಲಿ ಹಿಡುದ್, ಮೀನ್ಹಿಡುಕ್ ಗಾಳ್ ಹಾಕುದ್, ಮಕ್ಕಳಿಗ್ ರಜಿ ಸಿಕ್ಕತ್ ಲಾಯಕ್ ಆಯ್ತ್ ಕೆಲಸು ಮಾಡ್ತೋ, ಗಂಟಿ ಮೇಸುತೋ ಅಂದ್ಕಂಡರಿಗ್ ಮೀನ್ ಸಾರ್ ತಿಂಬೂಕ್ ಒಂದ್ ಆತ್ತ್ ಅಷ್ಟೇ.
• ರೂಪಾ ಶೆಟ್ಟಿ, ಶಂಕರನಾರಾಯಣ